माइ लभ स्टोरी

श्रीधर समर्पण 

मनमा बसेको तस्वीर इनामेलले के मेट्न सक्थ्यो र ? 

‘तिमिलाई त केटीको हात समाउन पनि आउँदो रहेनछ’ उ एक्लै फतफताउदै थिई । म भने उसलाई सुन्दरीजलको उकालो र बाटोमा रहेका खाल्डा खुल्डीबाट बचाउन उँदो हेरेर हिँडिरहेको थिएँ । फेरी उसले फतफताउँदै उसका नरम हातहरुले मेरो हात चरप्प समातेर भनी “यसरी पो समाउने पो हो त केटीको हात” ।  म मुसुक्क हाँसेर उसको कुरालाई समर्थन जनाइदिए । उसको कुरामा म कसरि बिमती जनाउन सक्थे र । उसको त्यो बोलाई नै मलाई सबै भन्दा प्रिय लाग्दथ्यो । आफुले मन परेको मान्छेले जे गरेपनि जे भनेपनि राम्रो हुन्छ भने जस्तै ।

उसको जिद्धीपन, उसको मिजासपन सायद यहि कुराले उसलाई अरु भन्दा पृथक बनाएको थियो । हिस्सी परेका उसको अनुहार र डिम्पल परेको उसको गाला भएर होला सायद उ अरु भन्दा पृथक थिई । म उसको गालाको डिम्पल र क्याडबरी ओठहरुमा फूल्ने गुलाबी मुस्कानको भोको नै थिए । त्यसैले पनि म उसलाई बार बार हँसाउने गर्दथँे । जोक्स भनेर होस वा कविता तथा मुक्तक भनेर किन नहोस । मलाई अझैपनि याद छ त्यो दिन हिरा बुक्स सेण्टर अगाडी र व्यवस्थापन डिपार्टको छेउमा रहेको डेस्कमा बसेर उसलाई मैले सुनाएको ति कविताहरु । उसले कुनै एउटा शब्द दिन्थी मैलै तत्काल उसलाई कविता बनाएर सुनाउनु पर्दथ्यो ।


तर आज उसको त्यहि एक शब्द पनि बिरानो भएको छ । आज उसको अनुपस्थीतिमा यी शहरका रुख पात सडक हावा र भित्ताहरुले पनि मलाई कारुणीक भावमा सोध्ने गर्दछन् तिम्रो बारेमा । म एकछिन टक्क अडिन्छु । लामो श्वास फेर्छु । चारैतिर नजर दौडाएर भन्छु । अचेल उसलाई सायद तिमिहरुले देख्दैनौ होला । तर म त देख्छु । किनकी उ मेरो मन मुटु र हरेक स्मरणमा म संगै छ । म अझै भाव विह्वल हुँदै भन्छु  । म उसलाई कहिँ कुर्नु पर्दैन । कहिँ बोलाउनु पर्दैन , जहाँ चाह्यो त्यहिँ भेट्छु । जहाँ खोज्यो त्यहिँ पाउँछु । फेरी म तिम्रो दुनियाँबाट  कोलाहल शहरमा छिर्छु । प्रायशः तिम्रो यादबाट बाहिर निस्केपछि मैले हिन्दी फिल्म रकस्टारको यो गीत गुनगुनाउने गरेको छु —

तुम हो साथ मेरे, पास मेरे 
तुम यूँ जितना मेहशुस करुँ 
उतनाही पावी लूँ 

सायद तिमी नभए पनि यी यादहरु भने कसै नमेटिने रहेछन् । गाडिएको खिल जस्तै । तिमिलाई थाहा छ कि छैन, बिस्र्यौकी सम्झेरहेकी छ्यौ त्यो त मलाई थाहा भएन । तर  तिमी संग बिताएका पलहरुले मलाई भने बारम्बार चिमोटीरहेका हुन्छन् । एक दिन तिमीले माइक्रोबसबाट सुन्धाराका भित्ताहरुमा लेखिएका चेतनामूलक नाराहरु पढ्दै हिँडेकी थ्यौ । म बारम्बार त्यहि भित्ताहरुमा हेरेर त्यहाँ लेखिएको शब्दहरुमा तिमीलाई पाउँदथे । तर एनसेलले पनि मेरो विनोदी पलहरु रुचाएनछ । एक दिन एनसेलले ति भित्ताहरुमा लेखिएका चेतनामूलक स्लोगानहरु मेटाएर आफ्नो विज्ञापन गर्यो । तर मनमा गडेको तस्वीर इनामेलले के मेट्न सक्थ्यो र ? अरुले त्यहि भित्ता हेर्दा एनसेल को विज्ञापन देख्ला तर मैले तिनै पुराना शब्दहरुमा प्रतिबिम्बित पुराना यादहरु पाँउछु  ।

(छोटो अंश मात्र)